DE GEUR VAN ALGIPAN
De lente komt stilaan piepen om de hoek als in de verte weergalmt: "Rrrrrrrodaaaniaaaaaa" dan weet je het het wielervoorjaar gaat van start. Mijn hartslag gaat dan altijd een beetje de hoogte in als ik op zaterdag door Kuurne voorbijkom en zie dat de voorbereidingen voor Kuurne-Brussel-Kuurne volop aan de gang zijn.
De koers stroomt door mijn aderen, al van kleins af. De geur van tubelijm die er bij 'nonkel Noël*' in zijn werkkot hing kan ik mij nog zo voor de geest halen. Heerlijk die blinkende spaken en het tikkend geluid van de derailleurs. En dan in het weekend voor de televisie kijken naar de pedaalridders die ik daar in de week had gezien.
De wedstrijd is in aantocht, de motoren, de volgwagens die voorop gestuurd worden om straks op strategische plaatsen met bevoorrading en wielen te gaan staan. En dan begint het, de groene vlag zoeft voorbij gevolgd door het zalig geluid van een peloton dat in enkele seconden weer uitdooft. Alles wat overblijft is de geur van algipan.
Met dit project wil ik mijn beleving van het voorjaar delen.
Ode aan nonkel Noël
